Hulp bij alcohol afhankelijkheid
Als je al jaren teveel drinkt en snelle oplossingen en abstinentie niet werken,
als je een diepe innerlijke, knagende en pijnigende ontevredenheid voelt,
misschien is het dan tijd voor het echte werk…
De Verslaving Voorbij begeleidt mensen die alcoholafhankelijkheid ervaren en inmiddels wel weten dat dat ergens vandaan komt. De begeleiding is daarom niet gericht op abstinentie, ook niet op een leven lang ‘in herstel’ en al helemaal niet op een oppervlakkige methode. Bij De Verslaving Voorbij werk je naar volledig en duurzaam uitdoven van de behoefte aan alcohol (of anderszins) als medicijn. Het gaat dus niet om het bestrijden van drank, of enig andere coping gedrag. Er wordt gewerkt vanuit het inzicht dat het middel zelf niet het probleem is. Het drinken, of wat je ook doet om je oké te voelen, heeft een onderliggende oorzaak.
Polyvagaaltheorie
De verslaving voorbij werkt mede vanuit de jongste wetenschappelijke inzichten beschreven in de Polyvagaaltheorie. Er zal een wereld voor je opengaan zodra je je gedrag ziet door de polyvagale ‘bril’. Het is dan wel belangrijk dat je inzicht hebt in de gelaagde structuren die je levenswandel en je dagelijks functioneren aansturen en in stand houden, wetende dat inzicht alleen ook weer niet zaligmakend is. Er is meer voor nodig en het polyvagale perspectief helpt je daarbij.
Van zelfmedicatie tot alcoholafhankelijkheid
Alcohol kan jarenlang een aangename ontspanning geven, het is vaak met plezier omgeven en zorgen maken tijdelijk plaats voor verlichting. Maar met de jaren wordt het drinken juist een last. Op enig moment beheerst het je hele leven, leuk is het dan allang niet meer. Je probeert te stoppen of te minderen en dat mislukt, keer op keer. Die teleurstelling moet ook weer worden gedempt, dus ga je nog meer drinken. Soms denk je: “ach wat kan mij het schelen, ik heb het gewoon nodig”, dan gaan de remmen los, tot je weer opnieuw denkt aan stoppen. Zo hol je steeds verder achteruit.
Focus op alcoholafhankelijkheid, een doodlopende weg
Intussen is je alcoholafhankelijkheid en het proberen te stoppen zo’n groot probleem geworden, dat het lijkt of het drinken, de alcohol zelf dus, jouw grote probleem is. Daardoor komt jouw focus op alcoholafhankelijkheid te liggen als probleem. Dat geeft het gevoel verslaafd te zijn aan alcohol (of andere middelen of gedragingen). Je denkt verslaafd te zijn aan het middel als een opzichzelfstaand probleem. Natuurlijk voelt dat zo, echter je bent niet voor niets ooit bovenmatig gaan drinken, er is dus iets aan vooraf gegaan. Daar begint het onderzoek en daar ligt een deel van de oplossing. Middelengebruik is een vorm van zelfmedicatie om met het leven te dealen (coping), ook al had je dat eerder niet zo bewust ervaren.
Gezondheid bestaat uit evenwicht,
middelengebruik is een van de pogingen dit evenwicht te hervinden.
De regie over je eigen leven, het vinden van veiligheid
De Verslaving Voorbij levert je voldoende handvatten om de regie over je eigen leven te nemen. Regie is hier het creëren van veiligheid. Pas wanneer je je eigen veiligheid kunt monitoren (onderdeel van de Polyvagaaltheorie) en vergroten, verdwijnt de behoefte te ontsnappen met drank of anderszins contraproductief gedrag.
Drinken is een jouw bewuste reactie op voor jou onbewuste processen.
“…Our deepest fear is not that we are inadequate.
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure.
It is our light, not our darkness that most frightens us.
We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?
Actually, who are you not to be?
You are a child of this world.
Your playing small does not serve the world.
There is nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you.
We are all meant to shine, as children do.
We were born to make manifest the glory of being that is within us.
It’s not just in some of us; it’s in everyone.
And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same.
As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others…”
from ‘A Return To Love’ (1992) by Marianne Williamson