Heling

Heling is een veelomvattend therapeutisch proces en vraagt veel werk. Als je al enige decennia drinkt of andere coping toepast of met dringende zingevingsvragen zit of last hebt van negatieve gevoelens, dan is er veel winst te behalen. Maar goed, je moet het wel kunnen opbrengen. Voor mij zelf was het een mooie reis ondanks de pijn, een reis overigens die nooit helemaal tot een einde komt. Hieronder som ik globaal de processtappen op.

Voorbereiding

1. het onderzoeken van mythes over verslaving en heling, die jij (onbewust) aangenomen hebt. Ik reik je van alles aan en het is aan jou om die van jou door te prikken want ze staan je proces naar herstel in de weg. Daarnaast bespreken we wat randvoorwaarden en verhelder ik verschillende begrippen.
2. het contextualiseren, je leert je hoezeer de context van invloed is op je persoonlijke problematiek. Dat kan rust geven als je ziet dat je bepaalde zaken niet kunt veranderen en/ of inziet dat jij er gewoon niet over gaat. Het is belangrijk om te zien hoezeer ook de context jouw zelfbeeld en functioneren beïnvloedt. Je gaat zien hoe het individuele (microniveau) zich verhoudt tot het familie systemische (mesoniveau) en culturele bedding (macroniveau). Dat alles is context, beïnvloedt elkaar waarbij existentie en persoonlijke lijden en pijn elkaar versterken. Er zijn geen aparte niveaus in praktische zin, alles loopt voortdurend door elkaar heen. 
3. het onderzoeken in hoeverre je het proces wil aangaan en je de bereidheid hebt om je daar intensief mee bezig te houden.

Eerste fase

1. het onderkennen, herkennen en erkennen van onderliggende problemen en het leren zien van de contextuele invloed daarop
2. het onderkennen, herkennen en erkennen van je zelfafwijzingen en het gaandeweg leren hoe deze in detail zijn ontstaan en hoe deze je belemmeren
3. het oefenen in de dagelijkse praktijk en het verslag leggen, hier wordt de eerste afstand gecreëerd tussen het verleden (oud zeer) en het hier en nu.

Tweede fase

1. Het kennismaken met jouw innerlijk kind en het leren steunen van dat innerlijk kind, het aanroepen van de interne getuige die jou gaat helpen als neutrale en oordeelvrije procesbegeleider. Die steunt je wanneer het je teveel wordt en wijst je niet af als je toch nog even een pijnstiller nodig hebt. Zij/hij zal je zeggen dat je impuls een zorgbehoefte is. Dat is de eerste shift, zien dat drinken geen daad van zelfhaat is maar van zelfzorg.
2. Het leren zien en doorvoelen hoe het innerlijk kind je door de tijd doet reizen en je telkens in de oude werkelijkheid plaatst, terwijl jij in de veronderstelling bent dat dat (het moment nu) het heden is. Daarnaast het leren begrijpen dat ervaren pijn niet alleen zijn plaats heeft, maar ook twee brugfuncties. Dit is de tweede shift omdat je gaandeweg pijn leert zien als toegang tot het oplossen van je probleem.
3. Inventariseren wie er in jou woont, wie slaat nog meer de trom in jouw innerlijke wereld?

Derde fase

1. Het aanroepen van externe getuigen en het buiten de deur zetten van de ongenode gasten in jou, dat wil zeggen een einde maken aan je eigen innerlijke gevangenis. Dat is de derde en voorlaatste laatste shift, doordat je leert zien dat het niet de zelfafwijzingen zelf zijn die jou het leven zuur maken, maar dat deze gefaciliteerd worden door de ongenode gasten die zich in jou hebben genesteld.
2. Het verinnerlijken van de totale werkelijkheid en het verschil zien tussen de dader in jou, die je buiten de deur hebt gezet en de fysieke ander(en). Dat zijn twee verschillende voorkomens (entiteitentypen).
3. Integratie en het jezelf vergeven. Dat andere kan hierin geen plaats meer hebben, dat stelt je voor de allergrootste uitdaging, namelijk het zelf doen. Alles zelf doen, voor jezelf, zonder inmenging. Alles zelf doen was mogelijk al je lot, maar ik zal je laten zien dat daar ook mythes onder schuil gaan. Dat wat ooit in het verschiet lag als mogelijke jij kan zich nu gaan manifesteren. Die laatste stap is best groot, in onze sessies begeleid ik je daarbij.

Deze beschrijving is nog steeds uitermate globaal, maar geeft wel een idee van de complexiteit van het proces dat je in de therapie doorloopt. Belangrijk is vooral dat je gevoelig wordt voor het laten indalen van het geleerde naar je lichaam. De cognitieve barrières moeten steeds weer opnieuw de gelegenheid krijgen om doorlatend te worden. Daar kun je beter geen druk op zetten.

Robert Koops 11 februari 2021