Schuldig voelen

Ik voel me schuldig naar mijn kinderen

Ik wil een goede ouder zijn. Wat is er nog meer voor nodig om mezelf zover te krijgen?

Schuldgevoelens lossen niks op, die zijn er al in ruime mate, hoewel ze vaak onbewust hun verwoestende werking uitoefenen. Wat helpt is hulp zoeken en in proces gaan en je kinderen daar volledig buiten houden. En vooral: een beetje lief zijn voor jezelf! Compassie voor jezelf en jezelf ont-schuldigen van intergenerationele overdrachten, niet ver-ontschuldigen, dat is wat anders. Schuldig voelen werkt niet. Hoe het wel werkt leer je tijdens de therapie.

Schuldig voelen en tekort schieten

Je kunt je schuldig voelen en machteloos tegelijk. De achteruitgang die zich ontvouwt met het ouder worden is een regelrechte hel, je staat erbij en kijkt er naar. Dat is pas pijn. En zelfs als je nog steeds prima functioneert in werk en privé en je (alcohol)gebruik niet opvalt, dan nog voel je jezelf tekortschieten.

Maar zelfs je kinderen zijn geen motivatie omdat het verlangen naar innerlijke rust (die je opzoekt met drank of iets anders) altijd zal blijven als je niet vanuit je eigen wens te werk gaat. Stoppen voor anderen is wezenlijk iets anders dan zelf kiezen voor een helder leven. Trouwens, door voor jezelf te gaan, kies je automatisch voor je kinderen, je stopt immers de overdracht van de aan jou intergenerationeel overgedragen shit.

Ik kan het ook anders stellen: door het niet helemaal vanuit jezelf te doen, mis je het echte commitment en ben je onvoldoende in staat het proces te aan te gaan.